De weg van het verbeelden

Een geboren observator

Als kleine jongen houdt Ton Smits al van grappige verhalen vertellen. Op zijn veertiende droomt hij ervan om circusclown te worden. Deze droom verwezenlijkt hij uiteindelijk niet, maar grappen blijft hij verzinnen. Door goed te observeren wat er om hem heen gebeurt, kan hij deze beelden gebruiken in zijn cartoons om zo een verhaal te vertellen.

Kijken èn denken in zijn cartoons

Het is echter niet alleen goed kijken, maar ook een manier van denken. Dit talent verfijnt hij tenslotte tot een unieke tekenstijl. Kenmerkend voor deze stijl is de eenvoud. Dit levert Ton Smits de titel ‘de stenograaf van de humor’ op.

Droomuitbeeldend in zijn schilderijen

Vanaf het moment dat de vraag naar cartoons afneemt door veranderingen in de gedrukte mediawereld, pakt Smits zijn oude passie schilderen weer op.

Ton Smits bewandelt in zijn oeuvre als het ware een weg van het verbeelden van de buitenwereld in zijn cartoons naar het verbeelden van de innerlijke wereld in zijn schilderijen.