De weg van het verbeelden

Als kleine jongen houdt Ton Smits al van grappige verhalen vertellen. Op zijn veertiende droomt hij ervan om circusclown te worden. Deze droom verwezenlijkt hij uiteindelijk niet, maar grappen blijft hij verzinnen. Door goed te observeren wat er om hem heen gebeurt, kan hij deze beelden gebruiken in zijn cartoons om zo een verhaal te vertellen. Het is echter niet alleen goed kijken, maar ook een manier van denken. Dit talent verfijnt hij tenslotte tot een unieke tekenstijl. Kenmerkend voor deze stijl is de eenvoud. Dit levert hem de titel ‘de stenograaf van de humor’ op.

Vanaf het moment dat de vraag naar cartoons afneemt door veranderingen in de gedrukte mediawereld, pakt Smits zijn oude passie schilderen weer op. De schilderijen zijn ‘droomuitbeeldend’. Hij neemt je mee naar een sprookjeswereld.

Ton Smits bewandelt in zijn oeuvre als het ware een weg van het verbeelden van de buitenwereld in zijn cartoons naar het verbeelden van de innerlijke wereld in zijn schilderijen